Peygamberimiz (s.a.v)’in Çocuk Sevgisi

Enes b. Mâlik radıyallahu anh buyurur:

Rasûlullah, çocuklara karşı insanların en şefkatlisi idi. Abdullah bin Ömer radıyallahu anh, Rasûl-i Ekrem (s.a.v.)’in torunları Hasan ve Hüseyin için:

“-Dünyadaki iki reyhanım benim.” buyurduğunu bildirir.

Enes bin Mâlik radıyallahu anh da: Onları koklayıp bağrına bastığını ve onlara dua ettiğini bildirir.

Usâme b. Zeyd radıyallahu anh ise:

Rasûlullah beni bir dizine, Hasan b. Ali’yi de öteki dizine oturtur, sonra ikimizi birden bağrına basar ve:

“-Ey Rabbım, bunlara rahmet et, ben bunlara karşı çok merhamet duyuyorum.” buyururdu. Şüphesiz ki Rasûlullah efendimizin sevgi ve şefkati yalnız kendi torunlarına karşı değildi. Şöyle buyururdu:

“Küçüklerine şefkat göstermeyen bizden değildir.” (Ebû Dâvûd, Edeb 68)

KIZ-ERKEK AYIRT ETMEZDİ

Peygamberimiz sallallahu aleyhi sellem, kız-erkek ayırmaksızın çocuklara karşı olan sevgi ve şefkatini çok çeşitli şekillerde ve her fırsatta en nezih şekilde göstermiştir. Anne, baba ve büyükleri daima çocuklara karşı hassas ve anlayışlı olmaya davet ve teşvik etmiştir.

Muhtelif sahabilerce verilen haberlere göre, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, çocukları kucaklar, müsaid yerlerinden öper, okşar, bineğine alır, selâm verir, gönüllerini alır, hastalandıklarında ziyaretlerine gider, şakalaşır, onları eğlendirir, omuzuna, sırtına bindirir, onları asla azarlamazdı. Hatta sevmek için kucağına aldıkları zaman, üzerine akıtsalar bile kızmazdı. Bu vaziyette, başkalarının da çocuğa müdahale etmelerini kabul etmezdi.

“ESSELÂMÜ ALEYKÜM EY ÇOCUKLAR”

Enes b. Mâlik radıyallahu anh anlatır:

Rasûlullah (s.a) “Esselâmü aleyküm ya sıbyân – selâm size ey çocuklar” diye selâm verdiğini, çok sevdiği kuşu ölmüş olan bir çocuğu ise – Ya Eba Umeyr, küçük kuşun ne oldu?” diye hatırını sorduğunu, onu üzgün görünce de tesellî ettiğini nakleder.

Mahmud b. Rebi’ anlatır:

Kendisi henüz beş yaşlarında iken, Peygamber Efendimiz’in bir kovadan ağzına su alarak üzerine püskürttüğünü söyler. Bu, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz’in çocuklarla şakalaşmasının bir örneğidir.

Ya’lâ b. Mürre de Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bir davete giderken çocuklarla oynamakta olan torunu Hüseyin’i götürmek istediğini, fakat Hüseyin’in, dedesini görünce kaçmaya başladığını, ve Rasûlullah efendimizin onun arkasından çocuk gibi sağa sola sallanarak koştuğunu anlatır. (İbni Mâce, Mukaddime 11)

MERHAMET ETMEYENE MERHAMET OLUNMAZ!

Ebû Hureyre radıyallahu anh:

Torunlarından birini öpen sallallahu aleyhi ve sellemi görünce Akra bin Habis’in

“-Benim on çocuğum var hiç birini öpmedim.” dediğini

Rasûlullah’ın ona:

“-Merhamet etmeyene, merhamet olunmaz.” Cevabını verdiğini belirtir. Ayrıca, Medineli bir zâtın:

“-Benim bir oğlum var, büluğ çağına geldi, hâlâ onu bir defa olsun öpmüş değilim.” dediğini

Sallallahu aleyhi ve sellemin ona da:

“-Allah merhameti kalbinden söküp atmışsa, ben ne yapayım?” (Bunda benim günahım ne?) buyurduklarını, kaydeder.

Ayrıca Rasûl-i Ekrem (s.a.v.) çocuklarına ihtimam gösteren anne ve babaları da över, takdir ederdi.

Kaynak: Sâdık Dânâ, Altınoluk Sohbetleri-4, Erkam Yayınları